Food fotografie kan je leren! Maar hoe begin je eraan?

Steeds vaker komt er interesse in hoe ik de foto’s maak. Normaal gezien stond op de planning om dit jaar wat workshops rond food fotografie te organiseren. Helaas blijkt 2020 niet het jaar om plannen tot uitvoering te brengen. Dus gaan we over tot plan B. Aangezien het door Corona niet mogelijk is om nieuwe filmpjes te maken met een cameraman tijdens het BBQ’en neem ik de tijd om wat stil te staan bij het luik food fotografie om ondertussen zelf de kneepjes van het filmen wat onder de knie te krijgen. Heb je zelf geen kaas gegeten van fotografie en food fotografie in het bijzonder? Geen nood! Food fotografie kan je namelijk zeker ook leren! In deze eerste aflevering (zie hier voor de youtube aflevering) neem ik je mee doorheen mijn evolutie binnen de food fotografie en en welke inzichten mij gaandeweg lieten inzien hoe ik tot een mooier resultaat kon komen. Voor wie twijfelt aan zichzelf. Kijk zeker eens naar de eerste foto’s in deze post. Ik durf wedden dat ze niet beter zijn dan degene die jij nu maakt!

De beginjaren: “Durven fotograferen”

De eerste stap tot food fotografie klinkt ongelofelijk simpel! Maar eigenlijk is het misschien wel de moeilijkste stap in het groei proces: “Durf foto’s maken van je eten!” Simpel toch? Wel laat ons zeggen dat het helemaal niet zo simpel is als het klinkt. Heel wat drempels houden je tegen om te doen wat je eigenlijk graag wil leren. Volgende gedachten/drempels zullen je misschien wel bekend in de oren klinken?

• Ik kan het toch niet.
• Wat gaan anderen niet denken als ik telkens foto’s van mijn eten maak?
• Wat ik maak ziet er niet uit. Daar moet je toch geen foto van maken?
• Mijn eten zal koud zijn voor het mooi op beeld staat…
• Ik heb er het oog niet voor, …
• …

Ze zullen je misschien niet allemaal bezig houden maar ik kan mij alvast herinneren dat deze en nog veel meer gedachten mij lang hebben verhinderd om effectief ook met food fotografie te beginnen. De sleutel om voorbij deze fase te komen is gewoon beginnen met fotograferen. Stel het niet langer uit. Leren doe je al doende. Het is helaas geen proces dat vanzelf gaat. Volgende foto’s tonen dit mooi aan. Foto’s van toen ik net begon met bloggen. Bij het terugzien van deze foto’s realiseer ik mij pas echt de evolutie doorheen de jaren en toon deze dan ook graag wanneer mensen zeggen dat ze niet kunnen fotograferen of slecht zijn in foodfotografie.

• 

• 

• 

Evolutie in mijn food fotografie

In deze post wil ik mij dan ook vooral focussen op het proces van evolutie voor we meer in detail gaan over tips en tricks om jou food fotografie te verbeteren. Ik maak deze keuze om aan te tonen dat fotografie niet zomaar iets is wat ik in 1 2 3 onder de knie had maar gaandeweg heb ontdekt hoe alles in elkaar zit. En geloof me vrij. Ik beschouw mezelf nog steeds niet als “Food fotograaf” of expert, maar wil graag wel delen wat ik heb geleerd. Laat gerust weten na het lezen van deze post welke stappen jij graag meer over zou willen weten. Het is namelijk mijn bedoeling om in een aantal vervolg afleveringen verder in te gaan op de specifieke onderdelen die in deze post aan bod komen.

Zoals iedereen ben ik begonnen met het nemen van foto’s waar ik van hield. Zonder al te veel nadenken en al helemaal zonder te weten wat ik deed. Gewoon op automatische stand, zonder op de kadrage te letten, … Niet veel meer dan gewoon registreren wat er gebeurde. Het duurde een heel eind voor ik mijn eten begon te fotograferen. Wat mij over de streep hield was een de maandelijkse Q the Book wedstrijd op BBQforum.nl. Een wedstrijd waarin je uitgedaagd werd creatief aan de slag te gaan met een opdracht en hiervan een foto te delen. De creatiefste foto kon een prijs winnen. Een beetje gelijkaardig aan de foto wedstrijd die we nu houden op het Belgian BBQ forum om de omslagfoto van de maand te kiezen. Als je bovenstaande foto’s ziet kan je wel geloven dat ik niet vaak won. Maar dat maakte niet uit. Ik deed het graag en die ene keer dat ik toch won omdat ik bij toeval het gerecht mooi in beeld had gebracht was ik nog zo gelukkig (al wist ik toen nog steeds niet wat ik goed had gedaan).

1. Het juiste licht

Na heel wat foto’s te hebben genomen van sessies kwam ik tot een verrassende vaststelling. Doordat ik het hele jaar door aan de BBQ sta en mij niet laat afschrikken door regen, merkte ik op dat mijn foto’s telkens beter waren op een regenachtige dag dan op de mooie zonnige dagen. Het resultaat oogde veel mooier en gelijkmatiger belicht. De foto van deze varkenswangen gelakt met een whisky saus was dan ook één van de eerste foto’s waar ik echt trots op was. Later kwam ik te weten dat dit effect komt door het diffuus licht waardoor het vlees meer gelijkmatige werd belicht en minder “Highlights” en “harde schaduwen” werden gecreëerd. Daarnaast leerde ik via de harde weg dat fotograferen onder kunstlicht er maar akelig uitziet. Helemaal niet natuurlijk en werd ik geconfronteerd met vlakke saai uitziende borden. Veel van deze foto’s belanden gewoon in de vuilbak en steeds vaker trok ik naar natuurlijk licht. Wat het in de winter vanzelfsprekend heel wat uitdagender maakt om te fotograferen aangezien de zon vroeg gaat slapen.

• 

• 

2. De juiste setting

Stilletjes aan begon ik verschillende plekken in huis te verkennen. In mijn keuken is het doorgaans namelijk te donker om mooie foto’s te nemen dus trok ik naar mijn living waar een groot raam voldoende lichtinval biedt. Dit natuurlijke licht werkt goed en mijn foto’s begonnen er stilletjes aan toch wel wat smakelijker uit te zien. Gaandeweg ontdekte ik dat ook op zonnige plaatsen deze locatie naast het raam zijn nut had. Doordat het directe harde licht van de felle zon werd afgeschermd door een afdakje voor het raam kon ik ook op zonnige dagen die harde schaduwen en overbelichte stukken uit mijn foto’s halen. Ideaal want dat bespaart mij namelijk heel wat gevloek en geleidelijk begon ik toch meer grip te krijgen op het licht zodat ik minder voor verrassingen kwam te staan. Maar goed dan sta je in de living met je bordje op de keukenvloer. Niet meteen de meest uitnodigende setting om je eten te presenteren. Bij sommige borden werkt het goed omdat de blauwe tinten in onze tegels het eten mooi contrasteren. Maar in veel gevallen zag het er gewoon uit als een bordje op de vloer…

• 

• 

• 

3. Backdrops en food props

Aangezien de vloer niet mooi oogde probeerde ik deze wat te verdoezelen door gebruik te maken van mijn snijplanken, handdoeken, een plaat die ik vond, … Ik begon meer en meer rondom mij te kijken om te zien hoe ik mijn foto’s nog wat meer sfeer kon meegeven. In tegenstelling tot het mij verder laten afschrikken van andere fotografen die veel beter waren dan mezelf ging ik op zoek. Wat maakt hun foto’s nu zoveel beter. Hoe komen ze tot deze sfeer. Ik ging in gesprek en stelde vragen en ontdekte heel wat boeiende informatie. Over het maken van Backdrops en het zoeken van food props (accessoires om je food foto meer verhaal mee te geven). Aanvankelijk liet ik mij vangen aan lelijke vinyl matten die er alles behalve natuurlijk uitzien. Ik schuimde kringloopwinkels, actions, kruidvat, … af naar voorwerpen met een verhaal. Al kwam ik daar helaas vaak van een kale reis terug. Maar zo af en toe kom je iets leuk tegen dat je kan gebruiken in je foto. Samen met mijn vrouw ging ik op een gegeven ogenblik aan de slag om onze eigen backdrops te maken van hout en ook mijn moeder schilderde enkele mooie platen die ik kon gebruiken waardoor het geheel er samenhangender begon uit te zien. Food fotografie kan je leren. Dat begon ik zo stilletjes aan te ondervinden.

• 

• 

4. De juiste sfeer

Maar ook deze fase was een leerproces. Van foto’s zonder verhaal rolde ik in een wereld waarin ik werd uitgedaagd om een verhaal te creëren. Eerlijk gezegd… Ik snapte er helemaal niets van. Wat moet dat verhaal dan zijn. Ik zocht het vaak veel te ver en foto’s werden vaak volgepropt met attributen waardoor de rust verloren ging. Ook nu nog bots ik vaak tegen deze drempel aan, terwijl ik goed genoeg weet dat “Less is more” vaak ook effectief klopt. Het verhaal moet zich uiten in details die structuur en levendigheid brengen in een vlakke stille foto. Dit kan gaan van kruimels, kruiden, een menselijke touch, … tot een biertje of zelfs het juiste bestek. Dit is vaak het proces waar naar mijn gevoel het meeste tijd in kruipt en waar ik nog vaak onzeker over ben. Om te voorkomen dat ik hier kostbare tijd mee verlies en eindig met een koud bord probeer ik deze stap op voorhand voor te bereiden. Maar sfeer wordt niet enkel gemaakt door wat op de foto staat… Even belangrijk en misschien wel de grootste uitdaging om je eigen stijl in te vinden is hoe je deze nadien afwerkt. Want hoezeer mensen soms tekeer gaan tegen filters en bewerkingen. Foto’s moeten ook ontwikkeld worden. Net in deze ontwikkeling kan je je eigen touch nog verder verfijnen.

• 

• 

• 

5. De foto afwerken

Een belangrijke stap in het ontwikkelen van een eigen stijl van food fotografie was voor mij persoonlijk de bewerking van een foto. Niet alleen nadien maar ook tijdens het maken van de foto. Dark and moody food fotografie heeft mij al altijd het meest gelegen. Gelukkig zijn heel wat mensen die hun ervaring willen delen en zo leerde ik niet alleen de juiste locatie te zoeken maar ook in bepaalde zones het licht af te blokken. Dit zorgt voor een donkerder ogende setting die ik nog verder probeer uit te spelen in de nabewerking. Wie door mijn instagram scrollt zal ongetwijfeld de evolutie merken doorheen de jaren. Een valkuil waar ik lange tijd tegen aanliep was het over bewerken van foto’s. Ik hou van contrastrijke beelden maar schoot door in het pimpen van de kleuren. Sinds ik dit ontdekte heb ik het gevoel dat mijn foto’s natuurlijker ogen en de dark and moody sfeer nog meer tot zijn recht komt dan voordien. Waar ik echter nog steeds aan vast houdt (en ook zal blijven doen) is het bieden van “The real deal”. Wat je op foto ziet is ook wat ik eet. Geen bewerkingen van het eind resultaat die het eten veranderen. Bovendien weiger ik ook gebruik te maken van middelen die het eten mooier doen ogen maar het eveneens oneetbaar maken. Met andere woorden: “Als je een recept maakt, zou je in staat moeten zijn om het eten er zo te laten uitzien als op de foto”.

• 

• 

6. Kleurencombinaties

Een deel van het succes van een mooie foto kan je bij food fotografie op voorhand bepalen. Een onderdeel waar ik de laatste tijd wat extra aandacht aan probeer te geven is het gebruiken van de juiste combinatie aan kleuren in de foto. Zelf heb ik het gevoel dat dit vaak nog wat zoeken is. Wanneer maak ik gebruik van harmonische kleuren en wanneer gebruik ik contrastrijke kleuren om het geheel een boost te geven. Afhankelijk van wat je met een foto wil vertellen is de keuze voor één of een combinatie van deze kleuren profielen erg belangrijk. Teveel harmonische kleuren kunnen een saai en futloos gevoel creëren waarbij je het gevoel hebt snel op de foto uitgekeken te zijn. In de juiste hoeveelheid zorgen ze echter voor een zekere rust in de foto. Contrasterende kleuren daarentegen maken het geheel levendiger. Maar schiet je hierin door dan wordt het druk, chaotisch en eveneens onaangenaam om te bekijken. Zoals je in mijn laatste foto’s hopelijk kan merken probeer ik hierin een geschikte combinatie te zoeken. Mijn eigen gemaakte houten backdrop lijkt hierin een belangrijke rol te spelen bij het creëren van een harmonieuze sfeer waarbij enkele accenten en het eten er mooi uitspringen.

7. Food Fotografie: materiaal

Dit punt heb ik bewust op de laatste plaats gezet. Want hoewel ik zoals elke fotograaf waarschijnlijk droom van een volledig uitgeruste studio, blijkt de realiteit een stuk harder. Fotografie materiaal is erg duur en geloof het of niet maar van een job in de sociale sector en bloggen als bijberoep wordt je niet rijk. Een studio is hier niet te vinden. Integendeel… Ik maak nog steeds mijn foto’s naast het raam met natuurlijk licht. Een goede camera (Canon Eos 760D) heb ik wel maar ook deze blijkt voor velen overbodig. Tal van instagrammers nemen hun foto’s gewoon met de smartphone. Persoonlijk ligt het mij niet. Ik kan er zelf niet mee overweg maar het is perfect haalbaar. Hoe beter je materiaal hoe efficiënter je werkt. Maar laat dit je zeker niet tegenhouden om aan de slag te gaan. Op een stevig statief na en twee (goedkope) lenzen (de Canon 50mm. F1.8 aka. plastic fantastic en de Canon 24 mm. f2.4)na gebruik ik nog steeds hetzelfde materiaal als toen ik begon. Zo zie je maar dat een camera misschien wel de minst belangrijke sleutel is in het geheel. Zou ik graag meer materiaal hebben. Zeker… Een set goede lichten zou mij tijdens de wintermaanden goed vooruit helpen om met kunstlicht eenzelfde sfeer na te kunnen bootsen. Helaas laat het budget dit niet toe en doen we rustig verder zoals we bezig zijn.

Wil je graag meer weten over het materiaal dat ik gebruik?

Klik hier

Zo zie je maar dat het aanleren van food fotografie een proces is. Niet iets wat je van dag op dag kan leren. De belangrijkste tip die ik kan meegeven om het te leren is durven fotograferen. Durven vragen stellen aan mensen die food fotografie hebben verheven tot een kunst. Ga op zoek naar wie je inspireert. Kijk naar hun foto’s/stijl en neem mee wat je erin waardeert. Ga op zoek naar informatie. Online is namelijk heel wat te vinden. Denk bijvoorbeeld aan de Youtube pagina van “Peter Mc Kinnon” en “The Bite shot“. Maar staar je ook daarop niet blind. Food fotografie leer je door te doen en te ervaren. De komende weken/maanden wil ik jullie dan ook graag meer gedetailleerd vertellen hoe ik het aanpak, welk materiaal ik gebruik, … Je kan alvast het filmpje eens bekijken waar ik de uitleg geef met meer foto’s ter illustratie. Doe gerust suggesties. Welk onderdeel zou jij graag het eerst belicht zien? Laat het mij zeker eens weten in onderstaande comments of op de social media pages.